علایی آشتیانی:
دیروز پریشانی خود را به تو گفتم
امروز پریشان تر از آنم که توان گفت
***
صائب معتقد است با تسخیر دلها می توان بر همه چیز فرمانروایی کرد.
سعی در تسخیر دلها کن که چون این دست داد
ملک آب و گل به آسانی میسر میشود
***
میر ظلی تبریزی:
با ضعیفان هر که گرمی کرد عالمگیر شد
ذره پرور باش تا خورشید تابانت کنند
***
سخن واعظ قزوینی در بیان خاموشی
آنقدر فیضی که من از بی زبانی دیده ام
ترسم آخر شکر خاموشی کند گویای مرا
***
صائب یکی از آثار عشق را اینگونه بیان می کند.
ذره ام اما ز فیض داغ هستی سوز عشق
روشنی بخش زمین و آسمان گردیده ام
***
بیتی زیبا از راهب نایینی:
تغافل عاشق بی تاب را بی تاب تر سازد
به فریاد آورد خاموشی یوسف زلیخا را
***
مجمر اصفهانی:
جایی نه که گیرد دل دیوانه قراری
ویران شود این شهر که ویرانه ندارد
***
رضای خدا در رضایت مادر است.
از تو گر مادر تو نیست رضا
دان که راضی نبود از تو خدا
ملک الشعرا بهار
عارف تفرشی:
به غیر جامه تن کز غم تو پاره نکردم
به درد عشق تو دیگر بگو چه چاره نکردم
***
صابر همدانی مزد شب زنده داری های دوران عاشقی را دل روشن و پاک میداند.
مزد آن شب زنده داری های عهد عاشقی است
این دل روشن که در پایان کارم داده اند
***
روشن اردستانی:
آنانکه ترا جستند ،شستند و فرو بستند
دست از همه مقصد ها ،چشم از همه مطلبها
***
ناز ونیاز:
ناز بر من کن که نازت می کشم تا زنده ام
نیم جانی هست و می آید نیاز از من هنوز
وحشی بافقی
قصای کاشانی:
لیلی ما همه در عالم معنی است یکی
در حقیقت همه مجنون بیابان همیم
***
بابافغانی:
از آب زندگی چه حکایت کند کسی
با دلشکسته ای که ز هستی گذشته است
***
تاريخ : پنج شنبه 25 اسفند 1390 | 14:14 | نویسنده : خداداد |
آن کس که نداند و نداند که نداند
در جهل مرکب ابدالدهر بماند
آن کس که نداند و بداند که نداند
لنگان خرک خویش به منزل برساند
آن کس که بداند و نداند که بداند
بیدار نمایید که او خفته نماند
آن کس که بداند و بداند که بداند
اسب شرف از گنبد گردون بجهاند
تاريخ : پنج شنبه 25 اسفند 1390 | 14:14 | نویسنده : خداداد |
فروغی بسطامی
جستیم راه میکده و خانقاه را
لیکن به سوی دوست نجستیم راه را
تا کی کشیم خرقهٔ تزویر را به دوش
نتوان کشیدن این همه بار گناه را
***
صائب
هست امید زیستن از بام چرخ افتاده را
وای بر آن کس کز اوج اعتبار افتاده است
***
صائب
هست امید زیستن از بام چرخ افتاده را
وای بر آن کس کز اوج اعتبار افتاده است
***
شیخ بهایی
ای عقل خجل ز جهل و نادانی ما
درهم شده خلقی، ز پریشانی ما
بت در بغل و به سجده پیشانی ما
کافر زده خنده بر مسلمانی ما
***
فتحعلی شاه قاجار
دل به چه اميد تو، زنده توان داشتن؟
هجر تو و وصل تو هر دو بلا در بلا
***
پرتو بیضایی
بر مشام خلق گل شو در گلستان جهان
ورنداني گشت گل، باري مشو خار كسي
***
سعدی
چشم برهم نزنم گر تو به تيرم بزني
ليك ترسم كه بدوزد نظر از روي توام
***
مولانا
گاه از غم او دست ز جان مي‌شوئي
گه قصه‌ي آه، به درد دل مي‌گوئي
سرگشته چرا گرد جهان مي‌پوئي
کو از تو برون نيست کرا مي‌جويي
***
شهریار
بياد چشم تو انسم بود با لاله ي وحشي
غزال من! مرا سرگشته ي كوه و كمر كردي
***
حافظ
دين و دل بردند و قصد جان كنند
الغياث از جور خوبان الغياث
***
تاريخ : شنبه 20 اسفند 1390 | 1:45 | نویسنده : خداداد |
غزلی از مولانا
هم نظری هم خبری هم قمران را قمری
هم شکر اندر شکر اندر شکر اندر شکری
هم سوی دولت درجی هم غم ما را فرجی
هم قدحی هم فرحی هم شب ما را سحری
هم گل سرخ و سمنی در دل گل طعنه زنی
سوی فلک حمله کنی زهره و مه را ببری
چند فلک گشت قمر تا به خودش راه دهی
چند گدازید شکر تا تو بدو درنگری
چند جنون کرد خرد در هوس سلسله ای
چند صفت گشت دلم تا تو بر او برگذری
آن قدح شاده بده دم مده و باده بده
هین که خروس سحری مانده شد از ناله گری
گر به خرابات بتان هر طرفی لاله رخی است
لاله رخا تو ز یکی لاله ستان دگری
هم تو جنون را مددی هم تو جمال خردی
تیر بلا از تو رسد هم تو بلا را سپری
چونک صلاح دل و دین مجلس دل را شد امین
مادر دولت بکند دختر جان را پدری
هم شکر اندر شکر اندر شکر اندر شکری
هم سوی دولت درجی هم غم ما را فرجی
هم قدحی هم فرحی هم شب ما را سحری
هم گل سرخ و سمنی در دل گل طعنه زنی
سوی فلک حمله کنی زهره و مه را ببری
چند فلک گشت قمر تا به خودش راه دهی
چند گدازید شکر تا تو بدو درنگری
چند جنون کرد خرد در هوس سلسله ای
چند صفت گشت دلم تا تو بر او برگذری
آن قدح شاده بده دم مده و باده بده
هین که خروس سحری مانده شد از ناله گری
گر به خرابات بتان هر طرفی لاله رخی است
لاله رخا تو ز یکی لاله ستان دگری
هم تو جنون را مددی هم تو جمال خردی
تیر بلا از تو رسد هم تو بلا را سپری
چونک صلاح دل و دین مجلس دل را شد امین
مادر دولت بکند دختر جان را پدری
تاريخ : شنبه 20 اسفند 1390 | 1:44 | نویسنده : خداداد |
زگیتی دو چیز است جاوید و بس
دگر هــر چه باشد نماند به کـس
سخن گفــتن نغز و کــردار نـیک
نگردد کهـن تا جهان است ریک
بــدین سان بــود گـردش روزگار
خنک مرد با شرم و پــرهیزگار
بی آزاری و سودمــــــندی گزین
که این است فرهنگ آیین و دین
تاريخ : دو شنبه 8 اسفند 1390 | 22:39 | نویسنده : خداداد |
حكيمى گفته است : اگر جوياى عزتى ، آن را در اطاعت بجوى ! و اگر بى نيازى خواهى ، از قناعت بخواه !..آن كه خداى را اطاعت كند، پيروزيش افزون شود و آن كه قناعت پيشه كند، فقر از او دور گردد.
تاريخ : دو شنبه 8 اسفند 1390 | 22:37 | نویسنده : خداداد |
بیتی زیبا از صائب:
اگر کوه گناه ما به محشر سایه اندازد
نبیند هیچ مجرم روی خورشید قیامت را
***
از مثنوی مولانا:
مرغ بر بالا پران و سایه اش
می دود بر خاک پرّان مرغ وش
ابلهی صیاد آن سایه شود
می دود چندانکه بی مایه شود
بی خبر کان عکس آن مرغ هواست
بی خبر که عکس آن سایه کجاست
تیر اندازد به سوی سایه او
ترکشش خالی شود از جستجو
ترکش عمرش تهی شد عمر رفت
از دویدن در شکار سایه تفت
***
مهر و محبت باید دو طرفه باشد.
غم ان کسی خوردن آیین بوَد که او بر غمت نیز غمگین بوَد
اسدی طوسی
چه خوش بی مهربونی هر دو سر بی
که یک سر مهربونی درد سر بی
اگر مجنون دل شوریده ای داشت
دل لیلی از او شوریده تر بی
با با طاهر
خیام:
آنانکه محیط فضل و اداب شدند
در جمع کمال شمع اصحاب شدند
ره زین شب تاریک نبردند برون
گفتند فسانه ای و در خواب شدند
***
بی قراری دل را « قسمی افشاری» اینگونه بیان می کند.
نه به خانه دل قرار و نه به کوی یار گیرد
چه کنم مگر بمیرم که دلم قرار گیرد
***
یک رباعی از فواد کرمانی
ما تجربه کردیم که دنیای دنی هرگز ندهد کام به مسکین و غنی
کان خواجه بمرده با دو صد عدل قماش همسایه بمانده از بی کفنی
***
تاريخ : دو شنبه 8 اسفند 1390 | 22:36 | نویسنده : خداداد |
تبادل
لینک هوشمند